Buruğum bugün, sitemkârım
Yıllarca emek verdiğim bir hayalim vardı. Bu hayalim uğruna sayısız cefa çektim. Kırıldım, üzüldüm bazen ise ağladım. Sonra güldüm öyle bir güldüm ki bu gülünç bana tüm çilemi unutturdu
Bir hayalim vardı; çocukları mutlu etmek uğruna durmadan koşacaktım üniversite öğrencisiyken bunun için çabaladım çünkü ben öğretmen olacaktım. Hem de müzik öğretmeni
Sesimle belki de sazımla anlatacaktım çocuklara güzelliğe dahil olan her şeyi
.
Birkaç ay önce hayalime kavuştum. Aybüke öğretmen oldum.
18. tercihim olan Batman Kozluk Çok Programlı Anadolu Lisesine atandım.
Evet belki de Batman bana ve aileme çok uzaktı ama benim bir amacım vardı.
O çocuklara yani Batmana koşar adımlarla gittim.
Onları çok sevdim biliyor musunuz dahası onlarda beni çok sevdiler.
Onlara müzikle güzellikleri anlattım. Sömestri tatili geldi ilk karnelerini verdim çocuklara, üzgündüm kısa bir süre de olsa göremeyecektim onları, hiç unutamam ki o günü pırlanta gibiydi çocuklar
İkinci dönem başladı, hiç kaybetmediğim heyecanımla derslere girdim beraber güldük onlarla, tüm çirkinliklere nispet yaparcasına şarkılar söyledik onlarla.
Ve bir baktık ki dönem bitti.
Buruktum çünkü yaklaşık üç ay göremeyecektim o pırlantaları.
Madem bu kadar uzun bir süre görüşemeyecektik, karne gününü doyasıya yaşayalım dedik. Karne günü geldi.
O biricik pırlanta kardeşlerimin gelecekleri açısından önem atfeden karnelerini vermek için ve sonrasında şarkılar, türküler söyleyerek eğlenceli bir şekilde döneme bir virgül arası vermek üzere yeni bir güne gözlerimi açtım.
Ama nereden bilebilirdim ki kanı bozukların akıl almaz almaz hesaplarına, çirkin oyunlarına, güzellikler için bu denli çabalarken ansızın gelen bir bomba gürültüsüyle kurban gideceğimi
Ama nereden bilebilirdim ki, yeşil ovaların ansızın kararacağını
Nereden bilebilirdim ki sevginin ardına düşen karanlık kansızların ansızın bizi bulacağını
Çirkinlik kaynaklarının o pak, tertemiz çocukları hedef alacağını nereden bilebilirdim ki, Bilemedim.
Bir bomba sesi duydum ve yere düştüm.
Sonra gözlerimin önüne çocuklar geldi
Ne güzel gülüyorlardı..
Onları kucaklamak istedim elimi uzatmaya çalıştım ama uzanamadım.
Tam da o an anladım kötülüklerle taşan bu dünyada, o pırlantaları savunmasız bıraktığımı
Özür dilerim çocuklar bilemedim, kansızların bir bombayla beni sizden ayıracağını
Özür dilerim çocuklar bilemedim, sizlere güzelliğin renklerini anlatamadan bir karne günü gözlerimi hayata yumacağımı
Çocuklarım,
İstemeyerek gidiyorum, oysa daha size söyleyeceğim çok şarkı ve anlatacağım çok nota vardı
Anlatamadan gidiyorum,
Arkadaşlarım, dünyanın kirinde temiz kalmaya çalışın.
Dostlarım, çevrenizdeki herkese güzellikleri anlatın.
Çünkü bu dünyanın tek umudu sizlersiniz.
Sizleri çok seviyorum.
Hoşça kalın ben gidiyorum
Berat Ahmer
FACEBOOK YORUMLAR