GÜLE GÜLE CENAP AMCA

Sonra devran döndü, aradan yıllar geçti, ben Ankara'ya taşındım. Daha da güçlenerek devam etti amca - yeğen diyaloğumuz. 





Cebini aradığım da kendisi cevap verdi. Samimi sıcak içten hep " Merhaba yeğen" dedi. Ara sıra arar "Nerdesin yeğen, nasılsın ne var ne yok." dedikten sonra "Ankara'daysan meclisteyim. Müsaitsen gel bir çay içelim" diye cümlesini bitirir. 





Ben de Ankara'daysam bu teklifini bir amcanın emri sayar gider çayını içer, derin ve bir o kadar samimi sohbetleri yapardık.



Onunla yaşadığım bu anları bir amca - yeğenin muhabbeti düsturu ile ne köşe konusu yapar, ne de onunla bir fotoğrafta görünmek uğruna bazı kalemşörler gibi kaprislere kapılırdım. 





Bu amca yeğen diyalogu ve samimiyeti, onun önceki gün aramızdan ayrıldığı güne kadar sürdü, durdu...



Hani toplumda bazı insanlar vardır. Mehdiyeler, iltifatlar, hayranlıklar ne kadar ifade edilirse edilsin, cılız kalacağı için, edilme gereği duyulmaz.



İşte o da öyle bir insandı. Yaşamı boyunca sadece siyaseti değil, duruşu, insanlığı, hoş görüsü anlatmakla bitmeyecek ender insanlardan biriydi.



Tıpkı Fransa imparatoru Napolen Bonapart'ın dediği " Asalet benim adımla başlar" sözünde ki gibi. Asaleti kendi ismi ile başlayan hayranlık duyduğum temiz, tertemiz bir insan, bir baba, bir amcaydı benim için...



Güle güle Cenap amca...



Doğacağımız günün hükmünün elimizde olmadığı gibi, öleceğimiz gününde hükmü elimizde değil.





Ancak; Doğum ve Ölüm noktaları arasında kalan çizginin şekli ve eğrisi bizim elimizde...



Cenap amca;





Sen bu iki nokta arasında öyle güzel çizgiler, öyle güzel eğriler ve öyle güzel öğretiler bıraktın ki... Ne kadar teşekkür etsek, ne kadar minnettar kalsak azdır.





Artık senle içilemeyecek sıcak çayların, sıcak sohbetlerin yüreğimde bir sızı olarak sıcaklığını koruyacağını bilmen dileği ile hoşçakal güzel amcam.





Toprağın bol, mekanın Cennet olsun.



Ahin Güneş / Urfahaber.Net