CUMA HUTBESİNDE NAFİLE İBADETLERİN ÖNEMİ ANLATILDI

NAFİLE İBADETLER VE ÖNEMİ

Muhterem Müslümanlar!

İbadet; Allah’a karşı sevgi ve saygı ile itaatimizi, boyun eğmemizi ve O’na olan bağlılığımızı gösteren, duygu ve düşünce derinliğinde yapılan davranış biçimidir.[1]

Nafile ibadet, farz ve vacip olan ibadetler yerine getirildikten sonra onlar dışında daha fazla sevap elde etme amacıyla yapılan ilave ibadetleri ifade eder.

Nafile ibadetler, farzları takviye eder ve kulun Allah’a daha fazla yakınlaşmasına vesile olur. Farzları tam ve kusursuz olarak ne kadar yapmaya çalışsak da elbette zaman zaman kusur ve hatalarımız olabilmektedir. Dolayısıyla bu noksanlığı tamamlamak için nafile ibadetlerden başka çare yoktur.

Aziz Müminler!

Allah Resûlü (s.a.v) şöyle haber vermektedir: “Kıyamet gününde kulun hesaba çekileceği ilk amel namazdır. Eğer namazı düzgün olursa işi iyi gider ve kazançlı çıkar. Namazı düzgün değilse kaybeder ve zararlı çıkar. Şayet farzlarından bir şey noksan olursa Allah Teâlâ: “Kulumun nafile namazları var mı bakınız?” buyurur. Farzların eksiği nafilelerse tamamlanır. Sonra diğer amellerinden de bu şekilde hesaba çekilir.”[2] Fakat bu ifadelerden farzları bırakıp nafilelerle meşgul olmak şeklinde bir hüküm çıkarılmamalıdır. Sırf farzlarla meşgul olup nafileleri ihmal etmek doğru olmadığı gibi sadece nafilelerle meşgul olup farzları ihmal etmek de doğru olmaz. Doğru olan farzları eda etmekle birlikte mümkün oldukça nafile ibadetleri de huşû içinde ifa etmeye gayret göstermektir.

Kaza borcu bulunan kimselerin sırf kaza kılıp nafileleri terk etmesi de doğru değildir. Zira kazalar, kerahet vakitleri hariç günün her vaktinde kılınabilir. Oysa Teheccüd, İşrak, Kuşluk ve Evvâbîn gibi bir kısım nafile namazlar vakitlere bağlı olduğundan onları eda hususunda basiretli davranmak gerekir.

Muhterem Kardeşlerim!

Kul, Allah’a farzlarla yaklaştığı kadar başka hiçbir amel ile yaklaşamaz. Fakat bu ulvî yolculuğa nafilelerle devam eder. Resûlüllah (s.a.s) şöyle buyurmaktadır: “Her kim (ihlas ile bana kulluk eden) bir dostuma düşmanlık ederse ben de ona karşı harp ilan ederim. Kulum kendisine farz kıldığım şeylerden daha sevimli herhangi bir şeye bana yakınlık kazanamaz. Kulum bana (farzlara ilaveten işlediği) nafile ibadetlerle durmadan yaklaşır, nihayet ben onu severim. Kulumu sevince de ben onun (âdeta) işiten kulağı, gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı akleden kalbi ve konuşan dili olurum. Benden her ne isterse onu mutlaka veririm. Bana sığınırsa onu korurum. Ben yapacağım bir şeyde mü’min kulumun ruhunu kabzetmekteki tereddüdüm kadar hiç tereddüde düşmedim zira o ölümü sevmez, ben de onun sevmediği şeyi sevmem.”[3]

Nafile ibadetler, kulluk şuurunu canlı tutar, kalbi rahatlatır, ruhu inceltir, yüze nur bahşeder. Nafilelere huşû, huzur ve kalp uyanıklığıyla devam edenlerin iman heyecanları daha fazla, vuslat arzuları daha coşkundur. Tabii ahiretteki saadet ve sevinçleri de o nispette tahakkuk eder. Zira Yüce Allah bir ayette Resulüne vaad ettiği makâm-ı mahmud’u bizler için nafile ibadet olan gece namazının kılınması ile birlikte zikretmiştir. [4]

Değerli Cemaat!

Hutbemi Sevgili Peygamberimiz (s.a.s)’in bir hadis-i şerifi ile bitirmek istiyorum: “Kim güzelce abdest alır, sonra da iki rekât namaz kılar ve namazında gaflete yer vermezse Allah (c.c) geçmiş günahlarını mağfiret buyurur.”[5]

Hazırlayan: Mehmet Şükrü ÇOBAN

Unvanı: Mülkören Köyü Camii İmam-Hatibi Bozova/ŞANLIURFA

Şanlıurfa İl Müftülüğü’nün 14/12/2012 tarihli hutbesidir.

[1]    Mustafa Sinanoğlu, “İbadet”, XIX, s. 233.

[2]    Tirmizî, “Salât”, 188/413.

[3]    Buhârî, “Rikâk”, 38; Ahmed b. Hanbel, Müsned, VI, 256.

[4]    İsra, 17/79.

[5]    Ebû Dâvûd, “Salât”, 162.